Nota: O non domiñar a perfección as novas tecnoloxías. é o que ten, fai que a anterior entrada quedase incompreta. Non sei, pero os druidas de internet fixeron que non se vexa toda a entrada ( "artigo" ), ou cecais sexa a miña torpeza con este mundo, en fin tanto ten....
Esta entrada será por tanto a segunda parte da anterior e nela tentarei rematar o que antes non fun capaz.
Tal e como vos dicía a idea que xurdira fai vinta e pico anos, a ilusión, o esforzo, o tesón,...., a pacencia daquel grupo de personas facía que o que fora un soño se estivera facendo realidade.
O mesmo tempo empezaba a darme conta do motivo daquela tristura que me viña acompañando sin motivo aparentemente xustificada... ¡¡¡ votaba en falta a algunhas personas daquel grupo promotor da idea¡¡¡......¡¡¡ alí faltaba xente ¡¡¡¡.
Non é o momento de lembrar a cada unha desas personas tempo haberá para iso. Supoño que cada un deles podrá e saberá darse por aludidos. Simplemente quero agradecerlle que tivesen esa idea....e sobre todo que tiveran a tenacidade de non desistir no empeño. Co paso do tempo foron outros os que se subiron o carro e aportaron o seu traballo. A todos eles non teño mais que, de novo, darllelas gracias.
Tampouco estaría demais que, agora que está a punto de rematarse a Casa Cultural, alguen se preocupase de que ninguen se esquecera de como foron estes vinta e pico anos, e lembrar como se conqueriu o que se conqueriu. Non estaría demaís que alguen lle contase a todos aqueles pequenos que oredor da fogueira brincaban como se conseguiu cunha aldea onde no se chega a 1000 veciños tivera tal infraestructura para o disfrute de todos. Espero que alguén recolla a miña proposta.........
Para min a noite de San Xoan valeume para "descubrir" que un soño se estaba facendo realidade. Xa teño un motivo mais para que dicir que a noite de San Xoan é unha noite máxica. Serían os espiritos desa noite, sería o viño, sería..............non sei o que sería pero a min parecíame que todolos que alí estaban era porque un soño se facía realidade, e que dalgunha maneira se estaba recoñecendo o merito daquel grupo de personas.......ou polo menos iso é o que eu quero pensar que estaba acontecendo esa noite.
Unha couso mais. Eu non formo parte dese grupo de personas de quen me veño referindo. Eu non participei en ningunha das directivas de Culturar, e tampouco na actual. Polo tanto eu non teño ningún interés en facer propaganda de nada. Eu tan só, o igual que caseque todolos veciños, fixen unha aportación económica para axudar na construcción da Casa. Eu, simplemente, son unha persona agradecida. Agradecida as personas que intentan que unha parroquia, coma Guláns, manteñase unida e ilusionada. Nada mais que por iso é polo que fago mención dese grupo de personas. GRACIAS
A directiva actual ,e mais os Padronos da Fundación Guláns ( que son os reponsables da xestión da Casa ), tamén lle quero dicir algo. O mesmo que un pai lle dí o seu fillo cando este vaise a universidade para labrarse un futuro......"Aproveita o tempo porque muito sacrificio supón para min mais para a tua nai poder pagarche os estudos"....Isto mismo querolles dicir eu, e dalgunha maneira facelo extensivo a todolos viciños ( todos formamos parte e todos temos parte de responsablidade en que a Cultural funcione e sea viable ). Aproveitemos todo o que se fixo e fagamos que a Cultural poida ser autosuficiente e poidamos disfrutar dela. ¡¡¡ É todo un reto, pero os retos son os que fan mellores os homes ¡¡¡
sábado, 27 de junio de 2009
viernes, 26 de junio de 2009
A NOITE MÁXICA DE SAN XOAN.........UN SOÑO FEITO REALIDADE
O pasado día 23 acerqueime ata os terrenos da Cultural en Guláns. Estiven vendo os partidos, correspondentes a esa xornada, do I Campionato de fútbol sala que organiza a Asociación Artística Cultural de Guláns, por certo, cun gran nivel na calidade dos equipos. Dende había días víñase anunciando que nesa noite daríase conta dunha gran sardiñada, regada polos millores viños, e a queima da gran ( e grande de verdade ) fogueira para escorrentar os malos espiritos. Celebrabase, en Guláns, a noite máxica de San Xoan. A temperatura era moi agradablel, inda que non sobraba unha chaquetiña polas costas, polo que me decidín quedar e mirar como se desenrolaba a troula........ben que fixen ¡¡¡, no só mirei como se desenrrolaba a troula senon que participei nela ¡¡¡¡.
Non sei si era casualidade ou non pero creo que os tres factores que citei mais arriba ( futbol sala, noite de San Xoan e temperatura agradable ) fixeron que alí houbese moita xente, polo menos moita mais xente da que eu contaba....era un día de semá e a maior dos que alí estabamos deberíamosnos de erguer cedo.
Mentres observaba a xente e participaba da festa viume a cabeza unha pregunta ......¿¿¿¿ cecais influise algún outro fáctor, a parte dos tres xa mencionados, para que alí houbera "tanta" xente ???..., por moitas voltas que eu lle daba non topaba resposta ¡¡¡, pero algo me dicía que nin o fútbol sala, nin as sardiñas, nin a temperatura eran o motivo pricnicpal de que alí houbese tanta xente.
A noite ia pasando paseniñamente, dunha maneira moi agradable, .... a charanga "SDK" ( ¡¡¡ ay Miriño, estás feito un rapaz ¡¡¡¡) amenizaba a festa, ....José ( "O Ferreiro") mailos seus compinches,coa sua arte, asaban sardiñas.... a xente ría, ...., prendíanlle lume a fogueira,... as chamas collían vida e estirábanse con toda a sua forza coma si quixesen tocalo ceo, ou coma si se quixesen liberar daquilo que as mantiña presas............A medida que todo iso acontecía, eu ia encotrando unha resposta a miña pregunta, ou cando menos iso a min me parecía....
Dise que o consumo excesivo de alcohol fai perdelos reflexos........non sei eu¡¡¡. O caso é que canto mais viño bebía mais claro o tiña. Tampouco vos vaiades creer que bebín un cabazo.....non, non, tan so foron dous ou tres vasiños, pero estou convencido de que aqueles vasos espertaron a miña cabeza.
Tamén, espero, saberedes perdoarme si a conclusión a que cheguei ( agora vos conto ) é equivocada ou non estades dacordo con ela. Puido tamen ocurrir que eses vasiños dos que vos falaba a parte de espertame a cabeza fixeran que cofundira a realidade con ilusións ou desexos .........eu, polo de agora, prefiro pensar que non son ilusión e que a miña conclusión no é equivocada.
Ben, pois tal e como vos dicía, pouco a pouco funme percatando do motivo principal que facía que alí houbese tanta xente. Era algo tan sencillo coma que todos nos, os que alí estabamos e seguramente outros que non puideron ou quixeron estar, derámonos conta de que os soños hai veces que se fan realidade. Diante nosa tiñamos unha superficie de mais de 3 Ha de terreno para disfrute de todolos viciños e visitantes. Diante nosa tiñamos unhas pistas polideportivas donde, os nenos e os que non somos tan nenos, practicar un poquiño de deporte. Diante nosa tiñamos,.....¡¡¡ MANDA CARALLO¡¡¡¡¡,....diante nosa tiñamos a tan soñada CASA CULTURAL......O que facía que aquela noite (ou iso quero creer eu) alí houbese tanta xente non era nin o fútbol sala, nin as sardiñas,...nin a temperatura..... o que facía que aquela noite houbera tanta xente era .... ¡¡¡¡ que un soño estábase facendo realidade ¡¡¡¡
De repente a medida que pensaba en ese soño que se ia facendo realidade funme pondo triste, melancólico,...., non sei, tiña unha sensación rara no corpo. Era unha sensación que non debería ter cabida naquel momento de ledicia, naquel momento de "percatarme" de que un soño se estaba facendo realidade......¡¡ Que contradicción ¡¡....Nese momento de felicidade, eu, sintiame triste, sintiame angustiado, sintiame ...........non sei, sintíame raro ¡¡¡¡.
....de repente, a miña cabeza lembrouse que hai vinta e pico anos atras un grupo de homes de Guláns tiveran unha ilusión. Un grupo de homes de Guláns déranse conta ( seguramente moita xente dábase conta....pero nadie, mais que aquel grupo fixo nada por facer realidad aquela ilusión ) de que sería bo para todolos viciños de Guláns ter un sitio onde se reunir, onde celebrar festas, eventos deportivos e culturales, ....,Meu Deus ¡¡¡, un soño feito realidade...
Non sei si era casualidade ou non pero creo que os tres factores que citei mais arriba ( futbol sala, noite de San Xoan e temperatura agradable ) fixeron que alí houbese moita xente, polo menos moita mais xente da que eu contaba....era un día de semá e a maior dos que alí estabamos deberíamosnos de erguer cedo.
Mentres observaba a xente e participaba da festa viume a cabeza unha pregunta ......¿¿¿¿ cecais influise algún outro fáctor, a parte dos tres xa mencionados, para que alí houbera "tanta" xente ???..., por moitas voltas que eu lle daba non topaba resposta ¡¡¡, pero algo me dicía que nin o fútbol sala, nin as sardiñas, nin a temperatura eran o motivo pricnicpal de que alí houbese tanta xente.
A noite ia pasando paseniñamente, dunha maneira moi agradable, .... a charanga "SDK" ( ¡¡¡ ay Miriño, estás feito un rapaz ¡¡¡¡) amenizaba a festa, ....José ( "O Ferreiro") mailos seus compinches,coa sua arte, asaban sardiñas.... a xente ría, ...., prendíanlle lume a fogueira,... as chamas collían vida e estirábanse con toda a sua forza coma si quixesen tocalo ceo, ou coma si se quixesen liberar daquilo que as mantiña presas............A medida que todo iso acontecía, eu ia encotrando unha resposta a miña pregunta, ou cando menos iso a min me parecía....
Dise que o consumo excesivo de alcohol fai perdelos reflexos........non sei eu¡¡¡. O caso é que canto mais viño bebía mais claro o tiña. Tampouco vos vaiades creer que bebín un cabazo.....non, non, tan so foron dous ou tres vasiños, pero estou convencido de que aqueles vasos espertaron a miña cabeza.
Tamén, espero, saberedes perdoarme si a conclusión a que cheguei ( agora vos conto ) é equivocada ou non estades dacordo con ela. Puido tamen ocurrir que eses vasiños dos que vos falaba a parte de espertame a cabeza fixeran que cofundira a realidade con ilusións ou desexos .........eu, polo de agora, prefiro pensar que non son ilusión e que a miña conclusión no é equivocada.
Ben, pois tal e como vos dicía, pouco a pouco funme percatando do motivo principal que facía que alí houbese tanta xente. Era algo tan sencillo coma que todos nos, os que alí estabamos e seguramente outros que non puideron ou quixeron estar, derámonos conta de que os soños hai veces que se fan realidade. Diante nosa tiñamos unha superficie de mais de 3 Ha de terreno para disfrute de todolos viciños e visitantes. Diante nosa tiñamos unhas pistas polideportivas donde, os nenos e os que non somos tan nenos, practicar un poquiño de deporte. Diante nosa tiñamos,.....¡¡¡ MANDA CARALLO¡¡¡¡¡,....diante nosa tiñamos a tan soñada CASA CULTURAL......O que facía que aquela noite (ou iso quero creer eu) alí houbese tanta xente non era nin o fútbol sala, nin as sardiñas,...nin a temperatura..... o que facía que aquela noite houbera tanta xente era .... ¡¡¡¡ que un soño estábase facendo realidade ¡¡¡¡
De repente a medida que pensaba en ese soño que se ia facendo realidade funme pondo triste, melancólico,...., non sei, tiña unha sensación rara no corpo. Era unha sensación que non debería ter cabida naquel momento de ledicia, naquel momento de "percatarme" de que un soño se estaba facendo realidade......¡¡ Que contradicción ¡¡....Nese momento de felicidade, eu, sintiame triste, sintiame angustiado, sintiame ...........non sei, sintíame raro ¡¡¡¡.
....de repente, a miña cabeza lembrouse que hai vinta e pico anos atras un grupo de homes de Guláns tiveran unha ilusión. Un grupo de homes de Guláns déranse conta ( seguramente moita xente dábase conta....pero nadie, mais que aquel grupo fixo nada por facer realidad aquela ilusión ) de que sería bo para todolos viciños de Guláns ter un sitio onde se reunir, onde celebrar festas, eventos deportivos e culturales, ....,Meu Deus ¡¡¡, un soño feito realidade...
jueves, 18 de junio de 2009
Benvido o mundo
Hoxe 18 de xuño do 2009, un día de restos de primaveira, cunha calor insoportable, a hora da sesta, despois da sobremesa, nacín eu.
Non sei ben canto tempo de vida me quedará. Non sei cal será o meu obxetivo na vida, nin sei si despois de sabelo cumplireino. O que si sei é que hoxe nacín eu.
Por medio deste post quérome presentar ante todos vos. ¡ Trátademe con cariño ¡....Inda que non teño, tal como vos dicía mais arriba, claro o meu obxetivo nesta vida, o que si vos podo dicir é QUE SON DE GULÁNS, CRIAREIME EN GULÁNS E VIVIREI EN GULÁNS....E, BEN DE SEGURO, MORREREI EN GULÁNS. Non sei si iso é bo ou malo, ou cecais ningunha das duas cousas, pero eu síntome orgulloso de ser de GULANS.
Terra según me din, lembrar que acabo de nacer, de ilustres e prestixiosos músicos, terra de afamados pementos, terra de xente traballadora, terra, tal e como di a canción, do meu pai.
Convidovos a todos a que participedes na miña vida. A que, conmigo, vaides relatando o que vos interesa do noso pobo, do noso concello,...., a fagades deste blogg un sitio onde poder coñecer as nosas opinións. ............
En fin, que xa cheguei, xa estou eiqui........ata cando vos queirades....¡¡¡¡ LONGA VIDA A ESTE BLOGG¡¡¡¡
Non sei ben canto tempo de vida me quedará. Non sei cal será o meu obxetivo na vida, nin sei si despois de sabelo cumplireino. O que si sei é que hoxe nacín eu.
Por medio deste post quérome presentar ante todos vos. ¡ Trátademe con cariño ¡....Inda que non teño, tal como vos dicía mais arriba, claro o meu obxetivo nesta vida, o que si vos podo dicir é QUE SON DE GULÁNS, CRIAREIME EN GULÁNS E VIVIREI EN GULÁNS....E, BEN DE SEGURO, MORREREI EN GULÁNS. Non sei si iso é bo ou malo, ou cecais ningunha das duas cousas, pero eu síntome orgulloso de ser de GULANS.
Terra según me din, lembrar que acabo de nacer, de ilustres e prestixiosos músicos, terra de afamados pementos, terra de xente traballadora, terra, tal e como di a canción, do meu pai.
Convidovos a todos a que participedes na miña vida. A que, conmigo, vaides relatando o que vos interesa do noso pobo, do noso concello,...., a fagades deste blogg un sitio onde poder coñecer as nosas opinións. ............
En fin, que xa cheguei, xa estou eiqui........ata cando vos queirades....¡¡¡¡ LONGA VIDA A ESTE BLOGG¡¡¡¡
Suscribirse a:
Entradas (Atom)